یکصد و هفده جدایه قارچ Magnaporthe grisea ، عامل بیماری بلاست برنج، شامل 53 جدایه از نمونه های مناطق مختلف استان گیلان و 64 جدایه از نمونه های مزرعه آزمایشی موسسه تحقیقات برنج در رشت به منظور بررسی تنوع ژنتیکی قارچ بر اساس شناسایی گروههای سازگاری رویشی مورد مطالعه قرار گرفتند. گروههای سازگاری رویشی در این جمعیت ها با استفاده از جهش یافتگان فاقد قدرت استفاده از منبع نیترات شناسایی شدند. با استفاده از این روش سه گروه سازگاری رویشی به اسامی VCG2, VCG1 و VCG3 در جمعیت قارچ شناسایی شدند. گروه سازگاری رویشی VCG2 بیشترین فراوانی را در این مناطق نشان داد. بعد از آن، گروههای سازگاری رویشی VCG1 و VCG3 به ترتیب در مقام های دوم و سوم قرار گرفتند. در بین جدایه های بدست آمده از نمونه های مناطق مختلف استان، به ترتیب %55.76, %42.30 و %1.92 از جدایه ها در گروههای سازگاری VCG2, VCG1 و VCG3 قرار گرفتند. همچنین %60.93, %34.37 و %4.68 از جدایه های بدست آمده از نمونه های مزرعه آزمایشی به ترتیب به گروه های سازگاری VCG2, VCG1 و VCG3 تعلق داشتند. در مجموع، %58.62, %37.93 و %3.44 از کل جدایه های هر دو جمعیت به ترتیب در گروههای سازگاری رویشی VCG2, VCG1 و VCG3 گروه بندی شدند. جدایه های به دست آمده از ارقام خوش کیفیت و محلی شامل بینام، طارم مولایی و هاشمی اعضایی از هر دو گروه سازگاری رویشی VCG1 و VCG2 بودند، در حالی که اکثر جدایه های بدست آمده از ارقام خزر و حسنی متعلق به گروه سازگاری رویشی VCG2 بودند. این تحقیق نشان داد که جمعیت قارچ در استان از نظر ژنتیکی تنوع کمی دارد. علاوه بر آن، تعیین گروه های سازگاری رویشی می تواند روش مناسبی برای ارزیابی تنوع ژنتیکی قارچ باشد.

تعداد 77 جدایه تک اسپور شده قارچ A. flavus از مغز نمونه های پسته و پس مانده های فرآوری پسته از سراسر استان کرمان جداسازی، و جهش یافتگان نیت (nit) آنها به کمک محیط غذایی زاپک حاوی کلرات جداسازی شدند. از بین جدایه ها، برای 48 جدایه جهش یافته nit بدست آمد و جداسازی جهش یافته برای سایر جدایه ها ممکن نشد. از تلاقی بین جهش یافتگان مختلف هر جدایه برای انتخاب آنها جهت آزمایش تکمیل سازی ژنتیکی، هیچ هتروکاریونی تشکیل نشد. لذا از هر جدایه فقط یک جهش یافته انتخاب شد. تیپ فنوتیپی جهش یافتگان، بر روی محیطهای افتراقی با منابع مختلف ازت مشخص شد. 75% از جهش یافتگان از نوع  nit 1،18%  از نوع nit 3 و 7% از نوع nit M بودند. جهش یافتگان جدایه های مختلف برای شناسایی گروههای سازگاری رویشی بر روی محیط زاپک با یکدیگر تلاقی داده شدند و در نتیجه، تعداد 21 جدایه بر اساس تشکیل هتروکاریون در چهار گروه سازگاری رویشی قرار گرفتند و جهش یافتگان 27 جدایه در هیچ موردی هتروکاریون تولید نکردند و در هیچ گروه سازگاری قرار نگرفتند. آزمایش بررسی توانایی تولید اسکلروت برای تمامی جدایه ها انجام شد و تنها 16.6% از جدایه ها اسکلروت تولید کردند. گروههای سازگاری رویشی با تولید اسکلروت و پراکنش جغرافیایی جدایه ها هیچ ارتباط مشخصی نشان ندادند. نتایج نشان داد، که گرچه جدایه های قارچ قادر به تبادل مواد ژنتیکی از طریق پیوندهای هیفی و تشکیل هتروکاریون هستند ولی جمعیت قارچ A. flavus  در استان کرمان دارای تنوع کمی است.

گروههای سازگاری رویشی [vegetative compatibility groups(VCGs)] 52 جدایه Fusarium oxysporum f. sp melonis(Fom) متعلق به نژادهای 1 و 2, 1 و 241 جدایه Fusarium oxysporum(Fo) غیربیماریزا روی ارقام طالبی و خربزه با استفاده از موتانتهای نیت [intrate non-utilizing (nit)mutants] مورد مطالعه قرار گرفتند. از جدایه¬های Fom، 85 موتانت نیت حاصل شد که کلاس فنوتیپی آنها با استفاده از محیطهای نیترات سدیم، نیتریت سدیم، هیپوزانتین، تارتارات آمونیوم و اوریک اسید تعیین گردید. بر این اساس 66% موتانتها در کلاس فنوتیپی nit 1 ، 19% در کلاس فنوتیپی nit 3 و 15% آنها در کلاس فنوتیپی nit M قرار گرفتند. بین کلیه موتانتهای نیت حاصل و موتانتهای نیت استاندارد (T. Gordon )0130-0137 ، روی محیط حداقل (minimal medium=MM) مقابله برقرار گردید. کلیه موتانتهای جدایه¬های Fom با گروه سازگاری رویشی 0134 هتروکاریون مشخص و قوی تشکیل دادند. بین نژاد، منشاء جغرافیائی و نوع میزبانی که Fom از آن جدا شده بود با گروه سازگاری رویشی ارتباطی خود نداشت. از جدایه¬های غیربیماریزای Fo ، 201 موتانت نیت بدست آمد که در محل تلاقی آنها با استانداردهای 0130-0137 و موتانتهای نیت جدایه¬های غیربیماریزا بین کلیه موتانتهای Nit M با موتانتهای nit 3 و یا nit 3 جدایه¬های Fo مقابله برقرار گردید. این جدایه¬ها در 19 گروه سازگاری رویشی قرار گرفتند.

این مطالعه به منظور بررسی زادآوری طبیعی بلوط ایرانی در بین گروههای بوم شناختی در منطقه حفاظت شده مله گون شهر ایلام با مساحت 160 هکتار انجام شد. برای این منظور 67 قطعه نمونه به ابعاد 20×20 متر به صورت تصادفی-سیستماتیک در منطقه مشخص شدند. برخی مشخصات فیزیکیوشیمیایی خاک و عوامل توپوگرافی، نوع گونه، تعداد و درصد پوشش درختان و درختچه ها با اندازه گیری قطر کوچک و بزرگ تاج آنها در داخل هر قطعه نمونه برداشت شد. به منظور برداشت داده های علفی از روش قطعات نمونه حلزونی ویتاکر استفاده شد و حداقل سطح 81 مترمربع به دست آمد. درصد پوشش علفی و تعداد زادآوری بلوط در قطعات نمونه 81 متر مربعی در مرکز هر قطعه نمونه اصلی ثبت شد. از روشهای آنالیز تطبیقی متعارف(CCA) ، آنالیز مولفه های اصلی (PCA) و آنالیز دو طرفه گونه های شاخص (TWINSPAN) برای طبقه بندی رویشگاه، تبیین روابط بین ترکیب گونه ای و عوامل محیطی استفاده شد. نتایج نشان داد که سه گروه بوم شناختی در منطقه وجود دارند. نتایج همچنین نشان داد که زادآوری دانه زاد و شاخه زاد بلوط در بین گروههای بوم شناختی تفاوت معنی داری دارند، به طوری که زادآوری دانه زاد و زادآوری شاخه به ترتیب در گروه بوم شناختی دوم و سوم از سایر گروهها بیشتر بود. نتایج همبستگی اسپیرمن نیز نشان داد که زادآوری دانه زاد بلوط با ماده آلی، ازت کل، جهت دامنه، ارتفاع از سطح دریا و درصد رطوبت اشباع همبستگی مثبت داشته، در حالی که زادآوری شاخه زاد با ازت کل، ارتفاع از سطح دریا، درصد تاج پوشش اشکوب فوقانی و درصد رطوبت اشباع همبستگی منفی و با سیلت، وزن مخصوص ظاهری و جهت جغرافیایی همبستگی مثبت داشت.

در این مطالعه گروههای سازگار رویشی برای 147 جدایه تک اسپور Magnaporthe grisea که از نمونه های آلوده مناطق مختلف استان مازندران جداسازی شده بودند، با استفاده از جهش یافتگان نیت (جهش یافتگان ناتوان در استفاده از نیترات) تعیین گردیدند. جهش یافتگان نیت از قطاع های سریع الرشدی که روی محیط حداقل حاوی کلرات رشد کرده بودند، جداسازی شدند. پس از انجام آزمایش های مربوط به تکمیل ژنتیکی جهش یافتگان هر جدایه، تعداد 222 جهش یافته انتخاب گردید. گروه فنوتیپی جهش یافتگان بر اساس نحوه رشد پرگنه آنها روی منابع مختلف نیتروژن شامل نیترات سدیم، نیترت سدیم، هیپوزانتین، تارتارات آمونیم و اسید اوریک تعیین شد و بر این اساس سه گروه فنوتیپی شناسایی شد. به منظور تعیین گروههای سازگار رویشی، هر یک از جهش یافتگان با جهش یافتگان جدایه های تستر تلاقی داده شدند. در نتیجه، سه گروه سازگار رویشی در میان جدایه های قارچ در منطقه مازندران شناسایی گردید. گروه سازگار رویشی 2 بیشترین فراوانی را داشت و گروه سازگار رویشی 3 کمترین تعداد از جدایه ها را به خود اختصاص داد.

Sclerotinia sclerotiorum یک عامل بیماری زا نکرو تروف با دامنه وسیع میزبانی است و سطح وسیعی از تنوع فنوتیپی درون گونه ای را نشان می دهد. با توجه به اینکه تشخیص هترو‍‍ژنی درون گونه ایی قارچ بر اساس فاکتورهای فنوتیپی محدود می باشد، بررسی گروههای سازگاری میسلیومی به عنوان معیار مناسبی برای طبقه بندی و تفکیک هتروژنی درون گونه ایی معرفی شده است. در این تحقیق 19 جدایه خالص سازی شده S. sclerotiorum کلزا بر روی محیط کشت تغییر یافته پاترسون MPM به اضافه ماده رنگی قرمز جفت شدند. در حالت سازگار میسلیومی دو جدایه جفت شده و تشکیل یک پرگنه را دادند، اما در ناسازگاری میسلیومی باتشکیل خط واکنش مشخص به کمک ماده رنگی قرمز در ناحیه واکنش همراه با ناحیه میسلیومی فراوان و یا میسلیومی نازک مشاهده شده و دو جدایه جفت شده توانایی تشکیل هتروکاریون پایدار را ندارند. جفت شدن یک جدایه با خودش به صورت سازگار میسلیومی تلقی شده و 5 حالت دیگر ناسازگار میسلیومی هم در بین این جدایه ها دیده شد. مطالعات میکروسکوپی واکنش میسلیومی جدایه ها پیچیده بوده و آناستوموز همیشه در بین جدایه های جفت شده مشاهده نشد. در واکنش ناسازگار زوال هیفی مشاهده شد که این مورد در واکنش سازگار مشاهده نگردید. داده ها نشان داد که سطح بالایی از ناسازگاری میسلیومی در بین جدایه های S. sclerotiorum مشاهده می شود، که قابل مقایسه با ناسازگاری رویشی است که در آسکومیست ها گزارش شده است. این سطح وسیع ناسازگاری نشان می دهدکه هتروژنی ژنتیکی در داخل این گونه وجود داشته و واکنش سازگاری ناسازگاری میسلیومی روش موثری برای طبقه بندی هتروژنی درون گونه ایی می باشد.

در این تحقیق گروه های سازگاری رویشی VCG چهل جدایه Fusarium oxysporum f.sp. tuberosi عامل بیماری های مهم سیب زمینی در سه مرحله در انبار و مزرعه شامل پوسیدگی خشک فوزاریمی پژمردگی و پوسیدگی انتهایی ساقه سیب زمینی که از مناطق مختلف سیب زمینی کاری استان خراسان جمع آوری شده بودند، با استفاده از جهش یافتگان نیت تعیین شد. ابتدا جهش یافتگان نیت به صورت سکتورهایی در محیط های مختلف کلرات دار تولید شدند. سپس کلاس فنوتیپی جهش یافتکان نیت براساس مشخصات رشدی پرگنه آنها روی محیط پایه که حاوی یکی از پنج نوع منبع نیتروژن (نیترات سدیم، نیتریت سدیم، تارتارات آمونیوم، اسید اوریک و هیپوزانتین) بود، تعیین گردید. بر این اساس 9/49 درصد از جهش یافتگان نیت متعلق به کلاس فنوتیپی nit1، 3/30 درصد به کلاس فنوتیپی nit3 و 9/15 درصد در کلاس فنوتیپی Nit M قرار گرفتند. 9/3 درصد از جهش یافتگان نیت در هیچ کلاس فنوتیی قرار نگرفتند که به آنها crn اطلاق می گردد. به منظور انجام آزمون های مکمل سازی و تعیین گروه های سازگاری رویشی، بین تمامی جهش یافتگان Nit M هر جدایه با جهش یافتگان nit1 یا nit3 سایر جدایه ها مقابله برقرار گردید. جدایه هایی که قادر به تشکیل هترکاریونهای پروتروف پایدار در حد فاصل پرگنه های سازگار Nit M، باnit1 یا nit 3 بودند, در یک گروه سازگاری رویشی قرار گرفتند. نماد تشکیل هترکاریون پروتروف، تشکیل خط رشدی متراکم از میسلیوم های هوایی در حد فاصل پرگنه ها در محیط کشت حداقل بعد از 7 تا 14 روز است. بر این اساس 8 گروه سازگاری رویشی به نام های VCG8, VCG7, VCG5, VCG4, VCG3, VCG2, VCG1 تعیین شد که در این میان VCG3, VCG2, VCG1 مربوط به جدایه های عامل پژمردگی، VCG4 شامل جدایه های عامل پژمردگی و پوسیدگی انتهایی ساقه،VCG5 شامل فقط یک عضو مربوط به پوسیدگی انتهایی ساقه، VCG7, VCG6 و VCG8 مربوط به جدایه های عامل پوسیدگی خشک فوزاریومی سیب زمینی بودند. به نظر میرسد بین جدایه های عامل پژمردگی و پوسیدگی انتهایی ساقه همولوژی ژنتیکی وجود داشته باشد. ارتباطی بین VCG و پراکنش جغرافیایی جدایه ها وجود نداشت. از آنجا که از گروه های سازگاری رویشی استاندارد (به علت عدم وجود آنها) استفاده نشده است، نامگذاری گروهها به روش معمول صورت نگرفته است.

با توجه به اهمیت گیاهان مولد کائوچو در دنیا، طرح بررسی سازگاری کولتیوارهای مختلف گیاه وایول در ایران تدوین و تحقیق در مورد بهترین روشهای جوانه زنی بذر، زمان و شرایط مناسب کشت آن انجام گرفت و بعد در پی بررسیهای انجام شده، پایه های حاصل از کشت بذر 5 کولتیوار وایول در سال 1375 به بستر زمین انتقال و در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی در چهار تکرار، مطالعات سازگاری در مورد آنها انجام گرفت. بررسی میانگین درصد زندهمانی در کولتیوارهای مختلف در سال اول نشان داد که کولتیوار P6 در سال اول با 100% زنده مانی و در سال دوم با 78.9% حداکثر زنده مانی را داشته است. حداکثر رشد طولی در پایه های یکساله در ارقام P6، P3 به ترتیب برابر 54.50 و 46.25 و در پایه های دو ساله در ارقام P, P3, P6 به ترتیب برابر 63.25 و 59 و 51.75 بوده است. همچنین حداکثر میانگین رشد قطری در سال اول در رقم P3 برابر با 2.3 سانتیمتر و در سال دوم برابر با 2.9 سانتیمتر در ارقام P و P3 بوده است. حداکثر میانگین رشد پیرامونی نهالها در پایه های یکساله در رقم P3 برابر 2035 سانتیمتر مربع بوده است.

در این تحقیق گروههای سازگاری رویشی [vegetative compatibility groups (VCGs)] 24 جدایهFusarium oxysporum که از پاجوش های آلوده موز هشنت منطقه بلوچستان (عورکی، باهوکلات، دشتیاری، راسک، شیرگواز، کهیر، گودن و چابهار) جمع آوری شده بود با استفاده از جهش یافتگان نیت  [nitrate non-utilizing (nit) mutants]مورد بررسی قرار گرفتند. در مجموع از 24 جدایه مورد آزمایش 230 جهش یافته نیت به دست آمد که کلاس فنوتیپی آنها با استفاده از محیط های نیترات سدیم، نیتریت سدیم، هیپوزانتین، تارتارات آمونیوم و اسید اوریک تعیین گردید. بر این اساس 68% از جهش یافتگان نیت در کلاس فنوتیپی nit 1، 18% در کلاس فنوتیپی nit 3 و 14% آنها در کلاس فنوتیپی Nit M قرار گرفتند. برای انجام آزمون های مکمل سازی (complementation tests) و تعیین گروه های سازگاری رویشی (VCGs)، بین کلیه جهش یافتگان Nit M با جهش یافتگان nit 1 و یا nit 3 مقابله گردید. تشکیل هتروکاریونهای پروتوتروف در حد فاصله پرگنه های سازگارNit M باnit 1  و یاnit 3 به صورت خط رشدی متراکم میسلیومها در مدت 14-7 روز ظاهر شد. جدایه های مورد آزمایش در این تحقیق در 2 گروه سازگاری رویشی قرار گرفتند و بر این اساس 15 جدایه درگروه VCG a و 9 جدایه در گروه VCG b جای گرفتند.

مدیریت زنجیره تامین خون یکی از اجزای اصلی سیستم سلامت هر کشور محسوب می گردد. این زنجیره از دو جزء جمع آوری خون اهدا کنندگان و عرضه فرآورده های خون تشکیل شده است. این مقاله با تمرکز روی موضوع عرضه فرآورده های مختلف خون، سعی در ارائه یک مدل ریاضی جهت کاهش هزینه های اتلاف و کمبود موجودی فرآورده های خونی بیمارستان ها دارد. در این مدل ضمن برآورده ساختن نیازهای بیمارستانها در گروههای مختلف خون هزینه های موجودی بیمارستانها مدنظر قرار گرفته است. بدین منظور یک مدل ریاضی تصادفی با هدف کاهش هزینه های اتلاف، تامین و کمبود ارائه شده است. مدل ریاضی در 5 بیمارستان تحت پوشش پایگاه انتقال خون آذربایجان شرقی پیاده سازی شده است. نتایج بدست آمده نشان می دهد بیمارستان ها ترجیح می دهند با توجه به هزینه بالای گروههای خونی هزینه های کمبود را متوجه خود نسازند، لذا هزینه های اتلاف را بپردازند. با توجه به سازگاری گروههای مختلف خون هزینه های تامین فرآورده گلبول قرمز 18 % کاهش یافته و موجودی گروه خونی o+ نیز جهت سازگاری با سایر گروههای خونی کاهش یافته است.